Chipkizi-Cup 2017!

Woensdag 13 December:
Op woensdag 13 December was het dan eindelijk zover, na een voorbereiding van 3.5 weken ging dan vandaag eindelijk het toernooi beginnen met U17, U20 en U20 girls. Om 8.00u zou iedereen aanwezig moeten zijn op de accommodatie (TGT). Dan hadden de teams tot 10.00u de tijd om zich te registreren voordat de eerste wedstrijden gespeeld zouden worden. Wijzelf wilden er graag rond 7.30 zijn en dat betekende dat de wekker al om 6.00u afging.

Zoals wij inmiddels wel al gewend zijn, waren de meeste teams om ongeveer 10.30u op het veld en konden de wedstrijden om 11.00u beginnen. Een uur later dan gepland, maar vandaag waren er nog niet zoveel wedstrijden, dus eigenlijk maakte het niet zo uit.

Binnen een half uur hadden we al ons eerste dilemma. De U20 meiden hadden hun eerste helft al gespeeld en volgens 1 van de coaches zou de wedstrijd normaal 2x45 minuten zijn ipv 2x30 (waarin hij ook gelijk heeft), zij moesten elke dag anderhalf uur reizen voor een wedstrijd en wilden dus graag wel een volledige wedstrijd spelen. De andere coach bracht daartegen in dat veel van zijn speelsters jonger dan 20 waren en dat hij daarom 30 minuten wel genoeg vond. Uiteindelijk hebben wij besloten dat ze toch 45 minuten zouden spelen, het was immers het probleem van de coach en niet van ons dat zijn speelsters jong zijn. Naast de wedstrijden was ik ook nog druk bezig met het wedstrijdschema, deze moest namelijk door last-minute veranderingen aangepast worden. Om omstreeks 16.00u waren dan eindelijk de wedstrijden van dag 1 afgelopen. Een uur later was alles voor de organisatie ook afgelopen en gingen we terug richting het vrijwilligershuis. Echter waren er nog een paar mensen die wat moesten regelen in de stad en daarom duurde het ongeveer twee uur voordat we moe maar voldaan terug waren in het huis. Eenmaal thuis snel wat gegeten, gedouched en daarna snel naar bed om op tijd te slapen.

Donderdag 14 December:
Op donderdag was het eigenlijk precies hetzelfde riedeltje. Vandaag zouden de wedstrijden om 8.00u beginnen, maar voordat het goed en wel was begonnen, waren we alweer een uur verder dan gepland. Alle wedstrijden liepen voorspoedig en om ongeveer 18.00u waren we volgens mij alweer thuis. Vandaag had ik ook tijd gehad om het schema te updaten met de laatste veranderingen en stuurde ik een definitieve versie naar alle coaches. Na het diner bleek echter dat er in deze versie een aantal fouten zaten, waardoor ik complete schema’s kon veranderen. Dit was echter een hele hoop werk, waarmee ik pas om 1.00u ’s nachts klaar mee was.

Vrijdag 15 December:
Vandaag beloofde een drukke dag te worden. Op deze dag zouden alle teams van de andere categorieën arriveren, wat dus neer zou komen op ongeveer 80 teams. Ook deze dag zou om 8.00u beginnen en dus stond de wekker alweer op 5.15u zodat wij om 7.00u bij TGT aanwezig konden zijn. Dit betekende dat ik maar 4u had geslapen deze nacht, maar dacht hopelijk wel genoeg energie over te houden van alle kinderen en de wedstrijden die gespeeld zouden worden. Om 7.30u kwam er echter alweer een man aangelopen die graag wilde dat zijn team ook aan het toernooi mee kon doen. Alfred kende hem en daarom moest ik maar proberen omde schema’s aan te passen. Even later kwamen er nog anderen die vertelden dat hun teams onder 2 verschillende namen erin stonden of arriveerde het nieuws dat sommige teams toch niet zouden komen. Al met al kon dus het oude schema van vannacht in de ijskast en kon ik weer compleet nieuwe schema’s maken.
Tegelijkertijd kwamern er ook continue coaches langs om te vragen of ze moesten spelen, hoelaat en tegen wie of dat alles was gespeeld en zij naar huis konden. Sommige coaches konden dit op een normale manier vragen en anderen hadden daar toch iets meer moeite mee. Het duurde dan ook wel even voordat er een nieuw schema was, maar gelukkig was ik toch rond het middaguur alweer klaar en kon ik gelijk aanschuiven voor de lunch. Als de wedstrijden gelijk weer opgepakt zouden worden zoals op het schema, was er wel tijd verloren gegaan maar konden alle wedstrijden nog wel gewoon gespeeld worden.

Echter kon ook dit idee weer in de ijskast toen ik om 13.30 terug kwam op het toernooi. Enkele teams waren namelijk al weg voor lunch of hadden net gespeeld, waardoor ze een pauze wilden en dan wordt het schema binnen een seconde veranderd. Vanaf dat moment was het voor mij belangrijker dat er zoveel mogelijk wedstrijden gespeeld zouden worden, zodat we aan het einde van de dag konden inventariseren welke wedstrijden nog gespeeld moesten worden en of dit in een programma vertaald kon worden.

Aan het einde van de dag had Alfred een meeting georganiseerd met de coaches. Tijdens deze meeting had hij de klachten van de coaches aangehoord en beloofde dat er om 20.00u een nieuw schema beschikbaar zou zijn (zonder dat de rest van de organisatie wist van deze afspraak). Vervolgens vertelde hij rond 18.45u tijdens de vergadering van de organisatie over deze afspraak en verwachtte dat ik in dat uur dat nog restte wel voor alle categorieën een nieuw schema zou kunnen maken. Na kort en krachtig duidelijk gemaakt te hebben dat dit toch echt niet zou gaan lukken, kwam eindelijk het fijnste moment van dit toernooi. Nu duidelijk was dat ik het schema niet in mijn eentje kon maken en tegelijkertijd verantwoordelijk moest zijn dat de wedstrijden gespeeld werden, pakten de coördinatoren (ingedeeld per leeftijdscategorie) het initiatief om (met een klein beetje assistentie van anderen) een nieuw schema te maken voor hun leeftijdscategorie. Uiteindelijk waren we om 20.00u klaar en konden we richting huis. Om 21.00u waren we thuis, even snel wat eten en gelijk richting bed voor de volgende dag.

Zaterdag 16 December:
Zaterdag was in vergelijking met vrijdag totaal het tegenovergestelde. De coördinatoren namen hun verantwoordelijkheid, waardoor er niet meer 10 personen tegelijk bij mij langskwamen en ik de tijd had om rond te lopen en waar nodig te assisteren. Door deze verandering in taken had ik nu daadwerkelijk tijd om ook te genieten van het toernooi en de kinderen. Op het toernooi was er 1 team dat ver boven de rest uitstak, dat was namelijk Azam FC U13 (tevens één van de beste clubs van Tanzania). Dit team trainde pas 9 maanden samen onder een coach uit Engeland die samenwerkte met een Tanzaniaanse coach. Met de manier waarop ze speelden zou ieder team in Nederland het nog lastig kunnen krijgen. Echt heel mooi om te zien. Zaterdag was dan ook in tegenstelling tot vrijdag voorbij zonder dat je het door had. Aan het einde van de dag waren alle wedstrijden van de poules gespeeld en was het tijd om een overzicht te maken van de teams die het hadden gered tot de kwartfinale, halve finale of zelfs finale. Nadat we dit bekend hadden gemaakt, konden we gelukkig weer naar huis toe. Zo’n dag is wel heel erg leuk, maar tegelijkertijd is het ook wel super slopend.

Zondag 17 December:
Vandaag was dan alweer de laatste dag van het toernooi. Alleen de finales stonden nog op het programma en daarna zou het afgelopen zijn. Ook deze dag konden we natuurlijk niet volgens schema beginnen. Toen de wedstrijden eenmaal begonnen waren ging alles wel weer vanzelf en zonder al te grote discussies konden alle wedstrijden gewoon uitgespeeld worden. Halverwege de dag was er zelfs nog even tijd voor de coaches om onderlinge oefenwedstrijd te spelen. Ook hier blijken er verschillen te zijn in bijvoorbeeld de opstelling. Waar normaal gesproken de “nummer 5” links achterin hoort te staan, bleek dat ik toch centraal achterin stond. Na 15 minuten gespeeld te hebben blijken de omstandigheden toch wel iets zwaarder dan normaal (hogere temperatuur en lager zuurstofgehalte). Toch was het wel heel leuk om een keer tegen anderen hier te voetballen.
Na deze wedstrijd begonnen de finales en het was echt lastig om te beslissen bij welke wedstrijd je wilde kijken. Normaal gesproken zou je zeggen dat je bij de U20 gaat kijken (die ook redelijk voetbal speelden), maar U13 van Azam FC was gewoon echt bijzonder om te zien.

Aan het eind van de wedstrijd was het heel bewonderenswaardig om te zien hoe de spelers de overwinning vierden of treurden om het verlies. Je zou zeggen dat het vooral om de eer en om de beker gaat, maar soms leek het net alsof hun leven ervan afhing. Nadat alle winnaars bekend waren, was het tijd om de prijsceremonie voor te bereiden. Na een aantal speeches werden de prijzen één voor één uitgedeeld aan de rechtmatige eigenaars. Een periode met een hoop gelach, gejuich, gedans en gezang. Nadat alle prijzen waren uitgereikt verlieten de teams (die er nog waren) één voor één het terrein en gingen op weg naar huis. Voor ons was het tijd om alvast een paar dingen op te ruimen en onder genot van het biertje te genieten van het einde van het toernooi.
Om ongeveer 20.00u waren we weer terug in het vrijwilligershuis en was het toernooi dan ook daadwerkelijk afgelopen.

Na het toernooi hebben we nog de tijd genomen om deze te evalueren en hebben we verbeterpunten opgeschreven op een grote flip-over. In januari kunnen we deze verder uitwerken en zullen Gloria en ik alvast beginnen met de voorbereiding van het volgende toernooi. In de hoop dat we met zijn allen wat hebben geleerd van het afgelopen toernooi en daardoor volgende edities beter zullen verlopen..