Het eerste weekend in Arusha

Zojuist heb ik mijn eerste blog geschreven over de reis naar Arusha, dit ging mij zo goed af dat ik maar heb besloten om gelijk een volgende blog te schrijven.

Mijn eerste nacht was wel een klein beetje te omschrijven als terrible. Om 22.00u ongeveer kwam ik aan bij het guesthouse en na 2 housemates even kort gesproken te hebben kon ik eigenlijk alleen maar denken aan op bed neerploffen en te gaan slapen. Toen ik echter bezig was met mijn klamboe over het bed heen te hangen kwam ik erachter dat deze ook netjes over het kussen lag, dus het eerste wat ik kon doen was dekens en kussens omdraaien zodat ik de volgende ochtend niet met een klamboe in mijn mond of neus wakker zou worden.
S' avonds ben ik veel wakker geweest vanwege alle nieuwe geluiden. Ook had ik nog niet uitgevonden dat er een raam in mijn kamer aanwezig was dat open stond en je zelf dicht kon duwen, hierdoor waren de geluiden soms zo hard dat ik het gevoel had dat het naast mijn raam afspeelde. Geluiden waar je dan aan moet denken zijn auto's, sirenes, blaffende honden, maar op vrijdag in de ochtend kan je (als je goed luistert) ook verschillende imams horen die hun bezoekers naar de moskee toe leiden.
Na een gebroken nacht heb ik uiteindelijk toch nog wel redelijk kunnen slapen en was het tijd voor mijn eerste ontbijt (oh ja en vergeet de malariapil niet..). Het ontbijt hier is zoals je het normaal in Nederland ook zou hebben, alleen hebben we hier alleen maar wit brood en dat witte brood vult zo goed dat je nu voor ontbijt 4-5 boterhammen zou kunnen eten in plaats van de 2 die thuis genoeg zijn.
Als beleg hebben we pindakaas en jam en je zou ook suiker kunnen gebruiken. Echter kopen wij zelf ook Nutella in de supermarkt, ja dat hebben ze zelfs gewoon hier in Tanzania! :)

Na het ontbijt zou ik opgehaald worden door James, dan zouden we vervolgens de stad in gaan, zodat ik die een beetje zou leren kennen. Dit was de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met de gevolgen van een afspraak maken met een Tanzaniaan. Als je namelijk een bepaalde tijd afspreekt, kan je er in 50% van de gevallen vanuit gaan dat de ander 15 minuten later aan komt zetten.

Vervolgens zijn we samen naar de "main road" gelopen en heeft James mij voorgesteld aan Thomas. Thomas is ook werkzaam voor Future Stars Academy en hij begeleidt eigenlijk altijd de vrijwilligers. Samen met hem ben ik voor het eerst in een Dalla-Dalla geweest. Dat is een busje waar ongeveer 12 mensen een zitplaats in kunnen hebben, maar de conducteur krijgt het eigenlijk altijd wel voor elkaar om er minimaal 18 in te krijgen. Voor een Nederlandse jongen van ongeveer 1.92m is dat af en toe best wringen om toch een plekje te kunnen krijgen. Daarentegen lijkt het wel heel efficiënt en is het super goedkoop om met een Dalla-Dalla te rijden. Je betaalt immers nog geen €0,20 per keer dat je erin gaat en het maakt niet uit hoever je reist je betaalt altijd hetzelfde. Daarnaast rijden er zoveel Dalla-Dalla's rond dat je alleen maar je hand hoeft op te steken en dan binnen een halve minuut wel in kunt stappen.

Eenmaal uit de Dalla-Dalla vervolgden wij onze weg naar het centrum van de stad, hier heeft Thomas mij Clocktower laten zien, dat is een klok die midden op een rotonde is geplaatst. Hierdoor is dit best een herkenbaar punt in de stad en je kunt hiervandaan gemakkelijk de weg naar huis terugvinden.

Daarnaast hebben we ook het plaatselijke stadion bezocht. Dit is eigenlijk niet meer dan een in laagjes verdeelde betonnen bak, met daarin een voetbalveld dat is omringd door een sintelbaan. Na hier even kort een pauze gehouden te hebben zijn we weer verder op pad gegaan en zijn we uiteindelijk gestopt bij een lokaal restaurant, waar we samen met Alfred (de oprichter van Future Stars Academy) hebben gelunched en bijgekletst over de afgelopen dagen.

Na de lunch zijn we nog op zoek gegaan naar een ATM waar ik geld kon pinnen, omdat ik immers nog geen lokaal geld in mijn bezit had. Gelukkig accepteerde de 4e bank waar we terechtkwamen wel mijn creditcard en zo kon ik gelukkig toch nog iets pinnen (later bleek dat op 10 minuten van ons Guesthouse ook een ATM zit waar je tegen een redelijke vergoeding kan pinnen).

Hierna zijn we nog naar Kilombero geweest. Dit is eigenlijk het centraal station van alle Dalla-Dalla's, daarvandaan kan je heel veel kanten op in de stad. Als ik naar huis zou willen zonder te lopen moet ik daar gewoon heel hard Kundayo roepen en dan komen er vast genoeg mensen op af om je de weg te wijzen. Hierna was het echter wel weer genoeg geweest voor vandaag en daarom besloten we om richting huis te gaan.

Eenmaal thuis had ik de tijd om mijn spullen uit mijn koffer te laden en in de kast te leggen die ik dus helemaal voor mezelf mag gebruiken.

Ik viel gelijk met mijn neus in de boter, want op vrijdagavond gaat de groep vaak uit eten en zo kon ik dus gelijk goed genieten van de tanzaniaanse keuken (niet dus.. hahaha).
Veel van de meiden hadden voor vrijdag en zaterdag een trip gepland en waren dus niet thuis. Zo geschiedde dat Claire Leah en ik naar een italiaans restaurant gingen. Daar heb ik ook Donna en Barbara ontmoet. Ook zij zitten in Arusha, alleen zij verblijven in een andere accommodatie dan wij.
Het eten in het restaurant was echt super goed, al kan een pasta quatro formaggi er natuurlijk altijd wel in na een lange, lange dag.

Zaterdag ging om 7.00u alweer de wekker. Waar de meesten hier een werkweek hebben van maandag tot vrijdag of ergens daar tussenin, wordt er van mij verwacht dat ik op maandag tot en met donderdag en zaterdag aanwezig ben. Op vrijdag had Alfred mij al gevraagd of ik vandaag gelijk trainen wilde geven, maar zelf vond ik het prettiger om een keertje toe te kijken voordat ik echt met de training zou beginnen.
Op de accommodatie liep ook een meisje rond met blond haar en een blanke huid tussen al die negers. Zij bleek ook uit Nederland te komen en was uitgenodigd door Alfred om een keer te komen kijken. Haar naam was Madelief en uit ons gesprek bleek maar weer hoe klein de wereld soms kan zijn. Zo ver weg van ons eigen land en toch kom je iemand tegen die in Berg en dal woont (voor degene die dat niet weten, dat is een plaatsje vlakbij Nijmegen en mijn schone moeder woont daar ook).

Na in de ochtend bij de jongere kinderen te hebben gekeken van U9 tot en met U15, was het omstreeks 12.30u tijd om terug te gaan naar de stad. Daar hebben we de kinderen gedropt en vervolgens zijn wij naar een lokaal restaurant gegaan om van een lunch te genieten. Dat is hier echt super goedkoop, want voor nog geen €1,50 kan je hier al een lokaal gerecht scoren. Na de lunch gingen we terug naar de ontmoetingsplek in de stad om de U17 en U20 op te halen. Zij zouden die middag allebei een wedstrijd spelen op dezelfde accommodatie als waar de jeugd 's ochtends traint. Deze wedstrijden waren qua intensiteit van een hoog niveau en het verbaasde me af en toe echt hoe weinig er geklaagd werd, vooral na een charge waarbij iemand in Nederland gemiddeld 10 meter al schreeuwend over de grond zou rollen, daar werd hier nog net aan door de scheids gefloten voor een overtreding. Uit de wedstrijden bleek verder ook dat sommigen net als een kip zonder kop over het veld heen stieren, maar eigenlijk niet weten wat nou de beste oplossing is.

Rond 6u waren de wedstrijden afgelopen en dan is het snel omkleden (of niet) op het veld, dus niet douchen in een normale kleedkamer. En lekker met zoveel mogelijk mensen, staand zittend hangend maakt niet uit, zo snel mogelijk terug naar de stad te gaan. Uiteindelijk werd ik om ongeveer 19.00u afgezet bij het guesthouse en zo ben je dan een volledige dag van 8.00u tot 19.00u continue in de weer. Eenmaal thuisgekomen was ik de enige die hier zou dineren. Speciaal voor mij had Winnie Chips Mayai gebakken. Dat is eigenlijk een soort combi van scrumbled eggs met friet en naar keuze kan je er ook groentes zoals paprika, wortel etc doorheen gooien.
Enig minpuntje was echter wel dat de stroom was uitgevallen en dan kan er niet warm gedoucht worden. Mama Mackrime (de moeder des huizes) stond er echter op dat ik mij warm kon douchen en had daarom aan de meiden opgedragen om voor mij een emmer met warm water te koken. Vrij snel na deze heerlijke Afrikaanse manier van je wassen met een washandje, ben ik vrij snel mijn bed ingedoken, want al deze nieuwe indrukken zorgen ervoor dat je echt wel voor 22.00u op bed gaat liggen.

Op zondag heb ik de tijd genomen om weer even bij te komen van alle indrukken. Ik heb rustig mijn spullen verder uitgepakt en ben samen met Claire naar Hotel Mount Meru gegaan. Zij wilde daar namelijk gaan zwemmen en ik wilde graag geld pinnen. Volgens haar kon dat daar en ik was dan ook heel erg blij dat zij de tijd wilde nemen om daar samen met mij naar toe te gaan. Vervolgens ben ik alleen terug naar het guesthouse gelopen zodat ik op mijn eigen tempo zoveel mogelijk van de omgeving in mij op kon nemen.
's Avonds hebben wij op zondag altijd het beste diner ever, dus iedereen probeert dan thuis te zijn. Het diner bestaat dan namelijk vaak uit soep vooraf, als hoofdgerecht Chappati (soort dikke pannenkoek) met veggies en als nagerecht hebben we (bijna) altijd vers fruit zoals Ananasi en Watermeloen.
Ook deze dag ben ik op tijd naar bed gegaan. Ik moest maandag namelijk om 8.30u alweer aan de weg staan, zodat Thomas en ik samen op weg konden gaan naar de eerste meeting van dit 2,5 maanden durend avontuur!