Moshi
Door: Sander Kwakernaak
Blijf op de hoogte en volg Sander
25 Januari 2018 | Tanzania, Arusha
Hallo allemaal,
het is alweer zo'n drie weken geleden dat ik mijn laatste blog had geschreven. Er is hier gewoon zoveel te doen (oké eerlijk gezegd is het soms ook gewoon wel lekker om even een dag totaal niks te doen en dus ook geen blog te schrijven... hahaha).
In mijn laatste blog eindigde ik met de informatie dat ik Andrea en ik Leah zouden vergezellen naar de Maasai en de dag erna zouden vertrekken richting Moshi. Samen met Leah naar de Maasai was echt heel interessant. Allereerst moesten we in totaal ongeveer 2u reizen met de dala dala om op plaats van bestemming aan te komen. Eenmaal daar aangekomen werden wij welkom geheten met een lokale dans en lokaal lied dat ze zingen om iemand welkom te heten. Na een ronde waarin we ons aan elkaar hebben voorgesteld, hebben we even een kort gesprek gehad over verschillen en overeenkomsten en om elkaar nog beter te leren kennen. Aan het einde van het gesprek kregen Andrea en ik van de groepsleidster een armband ter herinnering aan onze ontmoeting en wensten ze ons een gezegend leven toe.
De weg terug was moeilijker dan verwacht. Alle dala dala's die ons passeerden zaten vol en stopten dus niet voor ons. Ook de grotere bussen zaten vol, dus daar konden we ook niet mee terug naar de stad. Na ongeveer 45 minuten stopte er een auto, zij hadden nog plek voor 2 personen om mee te nemen naar de stad voor een schappelijke prijs. Uiteindelijk gingen Elizabeth en ik mee met die auto en bleven Leah en Andrea samen met Sacha wachten op een volgende mogelijkheid om te gaan. Dit duurde zelfs nog een uur langer voordat er een safari wagen stopte en bereid was om hen mee te nemen. Zo zie je maar weer hoe moeilijk het soms kan zijn om van het platteland naar de stad te kunnen gaan.
De volgende dag zaten Andrea en ik al vroeg aan de ontbijttafel. Vandaag was namelijk de dag dat wij naar Moshi zouden vertrekken. Eenmaal klaar om te gaan gingen wij met al onze spullen naar de weg. Het duurde slechts 5 minuten voordat er een grote bus stopte die op weg ging naar Moshi. In die bus zaten slecht 2 andere reizigers, iets wat hier eigenlijk best wel bijzonder is. Na ongeveer 2 uur en 5.000 shillings armer (dat is ongeveer 2 euro en daar zat nog fooi bij ook) belanden we in het centrum van Moshi.
Vervolgens heb ik eerst Andrea naar haar hotel gebracht, vervolgens ben ik zelf met een taxi naar het hostel waar ik voor 2 nachten zou blijven. Eenmaal daar aangekomen heb ik even lekker gedoucht. Daarna ben ik weer teruggelopen naar het hotel van Andrea zodat we samen lekker de stad konden verkennen. Het grote verschil tussen het vrijwilliger zijn in een land en er alleen zijn om vakantie te vieren, is vooral ook wel dat je als vrijwilliger denk ik meer ziet van de lokale omgeving dan wanneer je alleen een toerist bent. Zo hebben wij voor 2 uur lang rondgelopen op een lokale markt waar geen enkele andere blanke te zien was. Hier en daar spreek je dan een aantal mensen aan en krijg je soms wel interessante gesprekken.
Om ongeveer 16.00u bracht ik Andrea weer terug bij haar hotel omdat zij een check-up zou hebben met de gids die haar naar de top van de Kilimanjaro zou begeleiden. Daarna besloot ik om zelf nog een rondje door de stad/dorp te lopen omdat er zoveel te zien was. Tijdens dit rondje heb ik de gastvrijheid van de lokale bevolking mogen ervaren. Terwijl ik namelijk langs een lokale pub(achtig iets) liep, werd ik aangesproken door een man (van misschien ongeveer 30 jaar), die zichzelf aan mij voorstelde en vroeg of ik zin had in een biertje. Hij zou die dan voor mij betalen. Terwijl wij daar zaten hebben we echt over van alles en nog wat gepraat. Bijvoorbeeld over onderwijs, vrijwilligerswerk en zijn werk. Ook probeerde hij nog een meid voor mij te fiksen. Zeggen dat ik al een vriendin in Nederland heb, hielp niet echt. Zijn reactie was namelijk dat je soms wel eens iets anders moet uitproberen dan je gewend bent. Gelukkig had ik mijn biertje alweer opgedronken en was het tijd om Andrea op te halen bij haar hotel om samen uit eten te gaan.
Jammer genoeg (maar natuurlijk 100% tanzanian style) was haar gids nog niet langs geweest en dus konden we ook niet weggaan. Uiteindelijk om 20.00u (i.p.v. 17.30u) was daar dan eindelijk haar gids om haar spullen te controleren en de laatste informatie te geven over de trip. Daarna was het echter al redelijk laat om nog uit eten te gaan en daarom hadden we besloten om maar in haar hotel een lekkere pasta te bestellen.
Nadat we klaar waren met eten heb ik haar heel veel succes gewenst en heb ik de taxi terug naar het hostel genomen. Eenmaal terug in de 4-persoons kamer waar ik in zou overnachten samen met een Nederlandse vrouw, hebben wij nog ruim 2 uur gepraat met elkaar. Gedurende dat gesprek vertelde ze dat ze uit Reeuwijk kwam en of ik die plaats kende. Zo ver weg van alles en dan toch kom je nog iemand tegen uit hetzelfde dorp. Toen ze daarna vroeg of ik Wouter en Evert toevallig kende (ze wist immers dat ik Kwakernaak als achternaam heb), werd onze verbazing nog groter dan die al was. Blijkbaar zat ik dus met de moeder van één van Wouters beste vriendinnen op dezelfde kamer in Moshi op 8 uur vliegen van Nederland. Toen we tijdens ons gesprek erachter kwamen dat het alweer 0.00u geworden was, besloten we dat het toch maar tijd was om te gaan slapen.
De dag erna wilde ik eigenlijk een daghike richting het eerste kamp van de Kilimanjaro doen. Echter was er geen groep die ik kon joinen en daarom zou het $ 265,- kosten in plaats van $ 140,-. Dit was mij toch wel iets te veel van het goede en daarom had ik besloten om dan maar een koffietour te doen in het gebied dat grenst aan het nationale park van de Kilimanjaro. Voor deze dag kreeg ik een privé gids mee die echt heel sociaal was. Ook kreeg hij van zijn baas de mogelijkheid om Duits te leren (aangezien er in regio Moshi best veel Duitsers op vakantie gaan). Hij vroeg aan mij of het goed was als hij in het Duits zou praten in plaats van Engels. Ik vond dat wel interessant en zei dat ie dat lekker moest doen zodat hij veel kon oefenen en als ik het dan niet begreep zou ik dat wel aangeven. Hij sprak verrassend goed Duits en ik kon het ook verrassend goed verstaan, dus hij heeft niet veel in het Engels gepraat gedurende die dag hahaha. We begonnen onze trip vanuit het centrum met de Dala Dala naar Materuni. Dit is het laatste dorp dat je tegenkomt (naar eigen zegge) op weg naar de gate van de Kilimanjaro. Daar aangekomen gingen we via zo'n smal glibberig kronkelend bergpaadje richting de koffieplantage waar ze ons zouden laten zien hoe de koffie gemaakt werd. Eerst kreeg ik een kleine rondleiding over de plantage en vervolgens gingen we dan onze eigen koffie maken. Het drogen was al gebeurd, omdat dit enkele dagen/weken in beslag neemt. Het branden van de koffie en het stampen/malen van de koffie moest echter nog gebeuren en dus deden we dat, terwijl we lokale liedjes zongen want anders was het wel een erg saai werk om te doen (zo werd mij verteld).
Tot slot werd te gemalen koffie verdeeld over onze kopjes met heet water en hebben we onze eigen, heel lekkere, verse koffie op kunnen drinken. Het gespreksonderwerp tijdens deze koffiepauze was natuurlijk (hoe kan het ook anders) "Hoe kunnen wij een Mzungu meisje versieren?". Na de koffiepauze zijn we weer verder gegaan op weg naar de Materuni Waterfalls. Deze waterval is ongeveer 90 meter hoog en er komt heeeeeeeeeeeeeeeeel koud water van boven naar beneden :O
Na even genoten te hebben van het uitzicht was het tijd om de weg terug weer te vinden. Een mooie wandeling, door een nog mooiere omgeving. Iets wat je je moeilijk voor kan stellen als je er niet bent geweest.
Na deze mooie trip besloten Sylvia en ik om bij een restaurant te gaan eten dat vlakbij ons hostel was gelegen. Deze lodge was op een hele mooie locatie gelegen. Het menu was niet heel gevarieerd, daar we maar de keuze hadden uit 2 gerechten per gang. Dat maakt echter niet uit als de gerechten wel heel erg lekker zijn :). Natuurlijk moesten we daar ook nog even een foto van maken.
Na het diner gingen we weer terug naar onze kamer en hebben we daar nog lekker lang na kunnen praten.
De dag erna begon weer met een lekker ontbijt in het hostel en daarna heb ik de reis terug weer ingezet.
Eenmaal thuis was het wel weer lekker om even niks te doen, want maandag begint het werk weer bij Future Stars Academy.
het is alweer zo'n drie weken geleden dat ik mijn laatste blog had geschreven. Er is hier gewoon zoveel te doen (oké eerlijk gezegd is het soms ook gewoon wel lekker om even een dag totaal niks te doen en dus ook geen blog te schrijven... hahaha).
In mijn laatste blog eindigde ik met de informatie dat ik Andrea en ik Leah zouden vergezellen naar de Maasai en de dag erna zouden vertrekken richting Moshi. Samen met Leah naar de Maasai was echt heel interessant. Allereerst moesten we in totaal ongeveer 2u reizen met de dala dala om op plaats van bestemming aan te komen. Eenmaal daar aangekomen werden wij welkom geheten met een lokale dans en lokaal lied dat ze zingen om iemand welkom te heten. Na een ronde waarin we ons aan elkaar hebben voorgesteld, hebben we even een kort gesprek gehad over verschillen en overeenkomsten en om elkaar nog beter te leren kennen. Aan het einde van het gesprek kregen Andrea en ik van de groepsleidster een armband ter herinnering aan onze ontmoeting en wensten ze ons een gezegend leven toe.
De weg terug was moeilijker dan verwacht. Alle dala dala's die ons passeerden zaten vol en stopten dus niet voor ons. Ook de grotere bussen zaten vol, dus daar konden we ook niet mee terug naar de stad. Na ongeveer 45 minuten stopte er een auto, zij hadden nog plek voor 2 personen om mee te nemen naar de stad voor een schappelijke prijs. Uiteindelijk gingen Elizabeth en ik mee met die auto en bleven Leah en Andrea samen met Sacha wachten op een volgende mogelijkheid om te gaan. Dit duurde zelfs nog een uur langer voordat er een safari wagen stopte en bereid was om hen mee te nemen. Zo zie je maar weer hoe moeilijk het soms kan zijn om van het platteland naar de stad te kunnen gaan.
De volgende dag zaten Andrea en ik al vroeg aan de ontbijttafel. Vandaag was namelijk de dag dat wij naar Moshi zouden vertrekken. Eenmaal klaar om te gaan gingen wij met al onze spullen naar de weg. Het duurde slechts 5 minuten voordat er een grote bus stopte die op weg ging naar Moshi. In die bus zaten slecht 2 andere reizigers, iets wat hier eigenlijk best wel bijzonder is. Na ongeveer 2 uur en 5.000 shillings armer (dat is ongeveer 2 euro en daar zat nog fooi bij ook) belanden we in het centrum van Moshi.
Vervolgens heb ik eerst Andrea naar haar hotel gebracht, vervolgens ben ik zelf met een taxi naar het hostel waar ik voor 2 nachten zou blijven. Eenmaal daar aangekomen heb ik even lekker gedoucht. Daarna ben ik weer teruggelopen naar het hotel van Andrea zodat we samen lekker de stad konden verkennen. Het grote verschil tussen het vrijwilliger zijn in een land en er alleen zijn om vakantie te vieren, is vooral ook wel dat je als vrijwilliger denk ik meer ziet van de lokale omgeving dan wanneer je alleen een toerist bent. Zo hebben wij voor 2 uur lang rondgelopen op een lokale markt waar geen enkele andere blanke te zien was. Hier en daar spreek je dan een aantal mensen aan en krijg je soms wel interessante gesprekken.
Om ongeveer 16.00u bracht ik Andrea weer terug bij haar hotel omdat zij een check-up zou hebben met de gids die haar naar de top van de Kilimanjaro zou begeleiden. Daarna besloot ik om zelf nog een rondje door de stad/dorp te lopen omdat er zoveel te zien was. Tijdens dit rondje heb ik de gastvrijheid van de lokale bevolking mogen ervaren. Terwijl ik namelijk langs een lokale pub(achtig iets) liep, werd ik aangesproken door een man (van misschien ongeveer 30 jaar), die zichzelf aan mij voorstelde en vroeg of ik zin had in een biertje. Hij zou die dan voor mij betalen. Terwijl wij daar zaten hebben we echt over van alles en nog wat gepraat. Bijvoorbeeld over onderwijs, vrijwilligerswerk en zijn werk. Ook probeerde hij nog een meid voor mij te fiksen. Zeggen dat ik al een vriendin in Nederland heb, hielp niet echt. Zijn reactie was namelijk dat je soms wel eens iets anders moet uitproberen dan je gewend bent. Gelukkig had ik mijn biertje alweer opgedronken en was het tijd om Andrea op te halen bij haar hotel om samen uit eten te gaan.
Jammer genoeg (maar natuurlijk 100% tanzanian style) was haar gids nog niet langs geweest en dus konden we ook niet weggaan. Uiteindelijk om 20.00u (i.p.v. 17.30u) was daar dan eindelijk haar gids om haar spullen te controleren en de laatste informatie te geven over de trip. Daarna was het echter al redelijk laat om nog uit eten te gaan en daarom hadden we besloten om maar in haar hotel een lekkere pasta te bestellen.
Nadat we klaar waren met eten heb ik haar heel veel succes gewenst en heb ik de taxi terug naar het hostel genomen. Eenmaal terug in de 4-persoons kamer waar ik in zou overnachten samen met een Nederlandse vrouw, hebben wij nog ruim 2 uur gepraat met elkaar. Gedurende dat gesprek vertelde ze dat ze uit Reeuwijk kwam en of ik die plaats kende. Zo ver weg van alles en dan toch kom je nog iemand tegen uit hetzelfde dorp. Toen ze daarna vroeg of ik Wouter en Evert toevallig kende (ze wist immers dat ik Kwakernaak als achternaam heb), werd onze verbazing nog groter dan die al was. Blijkbaar zat ik dus met de moeder van één van Wouters beste vriendinnen op dezelfde kamer in Moshi op 8 uur vliegen van Nederland. Toen we tijdens ons gesprek erachter kwamen dat het alweer 0.00u geworden was, besloten we dat het toch maar tijd was om te gaan slapen.
De dag erna wilde ik eigenlijk een daghike richting het eerste kamp van de Kilimanjaro doen. Echter was er geen groep die ik kon joinen en daarom zou het $ 265,- kosten in plaats van $ 140,-. Dit was mij toch wel iets te veel van het goede en daarom had ik besloten om dan maar een koffietour te doen in het gebied dat grenst aan het nationale park van de Kilimanjaro. Voor deze dag kreeg ik een privé gids mee die echt heel sociaal was. Ook kreeg hij van zijn baas de mogelijkheid om Duits te leren (aangezien er in regio Moshi best veel Duitsers op vakantie gaan). Hij vroeg aan mij of het goed was als hij in het Duits zou praten in plaats van Engels. Ik vond dat wel interessant en zei dat ie dat lekker moest doen zodat hij veel kon oefenen en als ik het dan niet begreep zou ik dat wel aangeven. Hij sprak verrassend goed Duits en ik kon het ook verrassend goed verstaan, dus hij heeft niet veel in het Engels gepraat gedurende die dag hahaha. We begonnen onze trip vanuit het centrum met de Dala Dala naar Materuni. Dit is het laatste dorp dat je tegenkomt (naar eigen zegge) op weg naar de gate van de Kilimanjaro. Daar aangekomen gingen we via zo'n smal glibberig kronkelend bergpaadje richting de koffieplantage waar ze ons zouden laten zien hoe de koffie gemaakt werd. Eerst kreeg ik een kleine rondleiding over de plantage en vervolgens gingen we dan onze eigen koffie maken. Het drogen was al gebeurd, omdat dit enkele dagen/weken in beslag neemt. Het branden van de koffie en het stampen/malen van de koffie moest echter nog gebeuren en dus deden we dat, terwijl we lokale liedjes zongen want anders was het wel een erg saai werk om te doen (zo werd mij verteld).
Tot slot werd te gemalen koffie verdeeld over onze kopjes met heet water en hebben we onze eigen, heel lekkere, verse koffie op kunnen drinken. Het gespreksonderwerp tijdens deze koffiepauze was natuurlijk (hoe kan het ook anders) "Hoe kunnen wij een Mzungu meisje versieren?". Na de koffiepauze zijn we weer verder gegaan op weg naar de Materuni Waterfalls. Deze waterval is ongeveer 90 meter hoog en er komt heeeeeeeeeeeeeeeeel koud water van boven naar beneden :O
Na even genoten te hebben van het uitzicht was het tijd om de weg terug weer te vinden. Een mooie wandeling, door een nog mooiere omgeving. Iets wat je je moeilijk voor kan stellen als je er niet bent geweest.
Na deze mooie trip besloten Sylvia en ik om bij een restaurant te gaan eten dat vlakbij ons hostel was gelegen. Deze lodge was op een hele mooie locatie gelegen. Het menu was niet heel gevarieerd, daar we maar de keuze hadden uit 2 gerechten per gang. Dat maakt echter niet uit als de gerechten wel heel erg lekker zijn :). Natuurlijk moesten we daar ook nog even een foto van maken.
Na het diner gingen we weer terug naar onze kamer en hebben we daar nog lekker lang na kunnen praten.
De dag erna begon weer met een lekker ontbijt in het hostel en daarna heb ik de reis terug weer ingezet.
Eenmaal thuis was het wel weer lekker om even niks te doen, want maandag begint het werk weer bij Future Stars Academy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
